پروتزهای دندانی

چه مواقعی دندان نیاز به روکش (Crown) دارد؟

در طی درمان ترمیم دندان، دندانپزشک پوسیدگی دندان را تراش داده و دندان را عاری از هرگونه پوسیدگی می نماید و دندان را با مواد مخصوص ترمیم دندان پر می کند. حال اگر نسج سالم باقی مانده دندان استحکام کافی داشته باشد و بتواند مواد پرکردگی را به خوبی نگه دارد نیازی به انجام درمان روکش دندان نیست.

ولی اگر دندان ترمیم شده، استحکام کافی نداشته باشد و احتمال بروز شکستگی در دندان در حین جویدن زیاد باشد، آن دندان نیاز به روکش دارد.

معمولا دندانی که درمان ریشه (عصب کشی) شده است بهتر است روکش شود.

 

 

 

پروتز دندان چیست؟

پروتز ثابت در جنس های تمالم سرامیک (زیر کونیاو…)، تمام فلز و ترکیبی از فلز و سرامیک وجود دارند.

منظور از اصطلاح پروتز دندان، ساخت دندان ها توسط لابراتوار است. این پروتزها انواع مختلفی دارند،

1. روکش ثابت
2.  پروتزهای کامل دندان که برای جایگزینی دندان بکار برده می شوند و متحرک هستند و عموما دندان مصنوعی نامیده می شوند.

 

روکش تک واحدی:

روی دندانی که تاج آن شکسته یا عصب کشی شده است قرار میگیرد.

 

بریج  دندانی:

این نوع پروتز دندان، در واقع زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فرد یک یا تعداد بیشتری از دندانهای خود را از دست داده و در عین حال حداقل یک دندان در جلو و یک دندان در عقب دندان از دست رفته وجود دارد.

دندان های اطراف فضای بی دندانی تراش می خورند و به عنوان پایه بریج قرار میگیرند و با قرار گیری روکش بر روی آن دو پایه

 

 

1. پروتز ثابت:

پروتز ثابت دندان همان چیزی است که در بین عموم جامعه با عنوان روکش دندان مرسوم است. پروتز دندان ثابت خود بر دو نوع است:

الف) روکش تک واحدی: روی دندانی که تاج آن شکسته یا عصب کشی شده است قرار می گیرد.

 

ب) بریج های دندانی: این نوع پروتز دندان، در واقع زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فرد یک یا تعداد بیشتری از دندانهای خود را از دست داده و در عین حال حداقل یک دندان در جلو و یک دندان در عقبِ دندان از دست رفته وجود داشته باشد. دندان های اطراف فضای بی دندانی تراش می خورند و به عنوان پایه بریج قرار می گیرند و با قرار گیری روکش بر روی آن دو پایه، روکش در محل بی دندانی ساخته می شود و  به روکش های پایه متصل می گردد و به اصطلاح شبیه پل ناحیه بی دندانی را می پوشاند.

بریج ها از فلز، سرامیک (پرسلن) یا ترکیبی از هردو ساخته می شوند. با رعایت بهداشت دهان و دندان و چکاپ های مکرر می توانید عمر آن ها را به بیش از 10 سال برسانید.

ما دو نوع بریج داریم:

1. بریج متکی بر دندان:
   1. نوع معمول: شامل یک روکش (پونتیک) است که در فضای بی دندانی قرار می گیرد؛ و توسط روکش  دندان های مجاور در جای خود نگه داشته می شود و در مواردی استفاده شوند که دندان های طرفین سالم باشد.

• کانتی لور: با وجودی که بریج های کانتی لور شبیه به نوع معمول هستند، اما در این نوع بریج، پونتیک توسط یک روکش به دندان نگه داشته می شود و داشتن تنها یک دندان طبیعی سالم در طرفین جای خالی کفایت می کند.

1. مریلند: در این نوع روکش فضای بی دندانی (پونتیک) با 2 عدد بالچه به دندان های سالم طرفین متصل می شوند و دندان های پایه اطراف آن تراش نمی خورند.

نکته: برای چسباندن بریج آماده شده، ابتدا دندان های پایه با برس تمیز شده و بعد با چسب مخصوص که داخل روکش های پایه قرار داده می شود؛ بریج به دندان های پایه می چسبد.

 

2. بریج متکی بر ایمپلنت:

در این درمان از ایمپلنت به جای دندان پایه استفاده می کنند. معمولاً به جای هر دندان طبیعی در طرفین یک ایمپلنت قرار داده می شود. بریج می تواند شامل یک پونتیک بین دو روکش ایمپلنت باشد.

مزایای بریج ها:

1. دوام و ماندگاری طولانی
2. هزینه به نسبت پایین در مقایسه با ایمپلنت دندان
3. درمان سریع: فرآیند درمان با بریج معمولاً در طول 2یا3 جلسه ملاقات با دندانپزشک کامل می شود. درحالی که درمان با ایمپلنت ممکن است تا شش ماه طول بکشد.
4. بهبود ظاهر: بریج دندان فقط فاصله بین دندان ها را پر نمی کند بلکه ظاهر طبیعی و مناسب لبخند فرد را نیز بازیابی کند.
5. پیشگیری از مشکلات بعدی: در صورتی که درمان با بریج به خوبی انجام شود، از مشکلات بعدی مربوط به مفصل گیجگاهی، از دست دادن بافت استخوانی، ابتلا به بیماری های لثه، و نیز حرکت ناخواسته دندان ها از محل اصلی، پیشگیری خواهد شد